System szwajcarski - sposób rozgrywania zawodów sportowych w dyscyplinach, w których rywalizacja polega na bezpośrednich pojedynkach pomiędzy uczestnikami, uczestnikami (w tym przypadku klanami). W systemie szwajcarskim z góry określa się liczbę rund, które należy rozegrać. Na rundę składają się bezpośrednie pojedynki (gry) rozgrywane jednocześnie. Za zwycięstwo w grze klan otrzymuje jeden punkt. Dobór par klanów w kolejnych rundach zależy od wyników uzyskanych w poprzednich meczach. Pary dobiera się w miarę możliwości sposród tych uczestników, którzy dotychczas zdobyli jednakową liczbę punktów. Jeśli liczba uczestników zawodów jest nieparzysta, w każdej rundzie jeden z uczestników z najmniejszym dorobkiem punktowym otrzymuje wolny los (tzw. bye) czyli dostaje punkt bez gry.

Regulamin rozgrywania zawodów systemem szwajcarskim - podstawowe zasady kojarzenia par zostały w regulaminie określone w następujący sposób:
1. Dwa klan nie mogą się spotkać więcej niż jeden raz;
2. Klan, który otrzymał punkt bez gry nie może otrzymać wolnego losu;
3. Żaden klan nie może grać trzeci raz z rzędu tym samym kolorem (gospodarze, goście);
4. Różnica punktowa pomiędzy kojarzonymi klanami musi być najmniejsza z możliwych, najlepiej zerowa;
5. Klan, który grał w poprzedniej rundzie z klanem o większej (mniejszej) liczbie punktów nie powinien być ponownie skojarzony z klanem o większej (mniejszej) liczbie punktów;
6. Klan, który grał dwie rundy wcześniej z klanem o większej (mniejszej) liczbie punktów nie powinien być ponownie skojarzony z klanem o większej (mniejszej) liczbie punktów.

Zasady 1-4 są bezwarunkowe, tzn. kojarzenie musi spełnić każdy z tych warunków. Zasady 5-6 są uszeregowane według ważności i muszą być stosowane we wszystkich przypadkach, w których nie są sprzeczne z zasadami ważniejszymi.



Ogromną zaletą systemu szwajcarskiego jest możliwość rozegrania turnieju w jednej grupie z udziałem dużej liczby zawodników. W turniejach szachowych rozgrywanych tym systemem nierzadko bierze udział kilkuset zawodników o różnym poziomie gry. Początkujący mogą w bezpośrednim pojedynku spotkać się z arcymistrzami, w jednym turnieju mają szansę pokonać zawodników uznawanych za silniejszych i szybko awansować w szachowej hierarchii. Ważne jest również, że jedna słabsza gra nie przekreśla szans zawodnika. Takich możliwości nie daje ani system kołowy (ze względu na dużą liczbę koniecznych gier) ani pucharowy, który eliminuje zawodnika po pierwszej porażce.

Wadą systemu szwajcarskiego jest spory wpływ czynnika losowego, którego znaczenie ogranicza się poprzez ustalenie początkowej kolejności zawodników według siły gry (zazwyczaj na podstawie rankingu). System szwajcarski jest również znacznie mniej obiektywny od systemu kołowego. Zawodnik, który przegrywając w pierwszych rundach, w końcowych zdobywał punkty na słabszych przeciwnikach może w ostatecznej klasyfikacji wyprzedzić zawodnika, który dobrze grał z silniejszymi, lecz w końcowych rundach zdobył mało punktów. Decydujące znaczenie ostatniej rundy stanowi o specyficznej atrakcyjności systemu szwajcarskiego.

Post został pochwalony 0 razy